I stand corrected.

Kijk, ik ben iets vergeten in het vorige lijstje. Mijn hondje heeft mij daar vandaag in geuren en kleuren aan herinnerd. Letterlijk. Aja, want dat kan niet zijn natuurlijk. Zomaar iets vergeten. Tsk.

Het zit namelijk zo. Als het een klein beetje warm wordt, dan geraakt de cocker spaniël oververhit. Wanneer er dan een plas in de buurt ligt, en dat gebeurt op den buiten nogal vaak, dan volgen er vreselijke taferelen. Eens gaan drinken? Dat is voor mietjes. Ze loopt niet enkel doorheen de plas, maar gaat er vervolgens ook in liggen. En dan… kruipen. Op de buik. En dan eens draaien, om weer wat te kruipen. Terwijl ik meestal met mijn handen voor mijn mond ademloos sta toe te kijken. De “Belle neeeen!” stilletjes gestorven in mijn keelgat. Want eens ze de plas heeft bereikt, is het te laat. En wie vindt dat ik zo niet moet trunten: pakt gij dat gerust eens mee in uw autootje.

Oh, nog leuker dan een plas water, is natuurlijk een plas slijk. Dat spreekt. En zo beleefden wij deze namiddag weer dolle avonturen, die een einde kenden dankzij een tuinslang, veel gesproei en enkele vuile handdoeken. En een vuile Opel Corsa, dat ook.