overpeinzingen

Zo gaat dat dan.

Een blog die verwordt tot wat ge nooit bedoeld hadt. Met eigenlijk best veel miserie, veel intieme dingen, die ge dan toch maar achter paswoordjes verstopt. Terwijl ge een beetje allergisch waart aan paswoordjes. Tja. En veel weekmenuten, dat ook. Een mengelmoes van oppervlakkige en minder oppervlakkige dagdagelijkse dingen.

Vroeger blogde ik ook, en dat was ook vaak persoonlijk. Maar toen was ik een puber. Ik wist niet beter en vond die uitlaatklep wel fijn. Tot die serieuze klets in mijn gezicht, die me meteen ook de gevaren van het wereldwijde web liet zien. Het bleek allesbehalve veilig. Ik liet het enkele jaren voor wat het was, maar de lokroep van de blogwereld bleek te sterk. Ik hou ervan, ik kan het niet helpen. Dit plekje werd eigenlijk helemaal niet wat ik voor ogen had. Maar het is mijn plekje. Jullie zijn niet bijzonder talrijk, en dat is goed zo. Velen kennen me zelfs persoonlijk en ik vind het een goede manier om jullie bij mijn leven betrokken te houden. Want dat is wat drukker geworden dan pakweg 10 jaar geleden, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn naasten minder nodig heb dan toen…

Het is een intense tijd. Een vreemde en lege tijd. Een tijd waarin begint door te sijpelen wat er allemaal gebeurd is, en dat ze weg is. Voor altijd. Wat mij het ene moment brengt tot “och het gaat wel”, en het andere moment tot paniek. Een tijd van diepe teleurstelling in anderen, ik kan dat niet ontkennen. Maar ook een tijd van blijdschap met de vriendschap of familieband met andere anderen. En dankbaarheid voor wie jullie zijn, wat jullie zeggen, wat jullie schrijven, wat jullie doen. Duizend keer liever iets onbeholpen, dan gewoon niets. Laat sommige mensen nu blijkbaar net voor dat tweede kiezen…

Dat het hier geen opbeurend plekje zal worden, daar bent u voor gewaarschuwd. Ik gooi er af en toe nog een weekmenuutje tussen om het wat luchtig te houden, als dat voor u goed is. Verder nog steeds zeer welgekomen, bij de postjes met en zonder paswoord. Ik ben Lieve, en ik heb geen moeder meer. Zo, dat is er uit.

Reacties uitgeschakeld voor Zo gaat dat dan.