Hoe doet u dat feitelijk?

Volgens mij heeft elke Vlaamse moeder/vader wel eigen een recept voor de Italiaanse oerklassieker, waar in de meeste gevallen natuurlijk nog maar weinig Italiaans aan is. Een echte ‘la mama’ zou volgens mij een hartstilstand krijgen moest ze in het modale Vlaamse gezin een bordje spaghetti voorgeschoteld krijgen. En ja hoor, na nu toch al 7 jaar het ouderlijke huis te hebben verlaten heb ik er ook 1 ontwikkeld. Toch weer anders dan dat van mijn eigen mama.

Spaghetti op verplaatsing (café, restaurant) vind ik eigenlijk zelden echt lekker, maar dat kan volledig aan mij liggen. Ik blijf zoekende om mijn recept te verbeteren, lekkerder kan altijd! Moest u daar zin in hebben, u mag uw recept met mij delen. Voor mijn toekomstige kleinkindertjes noteer ik hier alvast even dat van hun grootmoeder. Ze zullen het ook wel weer helemaal veranderen, de loeders.

Nodig:

• 500g cappelini (ik hou van fijne sliertjes, ge moet niet lachen)
• 2 blikken gepelde tomaten of tomaten in blokjes
• 400g gemengd gehakt
• 2 wortels
• 1 kleine courgette
• 1 rode paprika
• een grote ui
• look
• suiker
• kruiden: wat ge lekker vindt en in huis hebt
• tijd
• optioneel: een beetje room

Doen:

Begin met het vervelendste werkje: de wortel, courgette en paprika in hele fijne brunoise snijden. De ui mag er ook aan geloven, maar die houdt ge apart.

Stoof wortel, courgette en paprika aan in olijfolie in een grote pot en bestrooi met wat provencaalse kruiden. Laat ze even rustig stoven op een zacht vuurtje. Stoof inmiddels in een pan de uitjes en voeg het gehakt toe. Bak het rul. Hier kunt ge eventueel een klein beetje kaneel aan toevoegen.

Voeg de blikken tomaat toe aan de groentjes. Spoel ze goed uit met water en voeg dit ook toe. Kieper hier ook maar ineens het gehakt bij. Voeg een beetje suiker toe om het zurige van de tomaten te breken. Pers er naar believen wat look bij en roer alles om.

Nu moogt ge uw eigen inspiratie de vrije loop laten. Hier kan vanalles bij: wat laurier, tijm, een takje rozemarijn… Ik durf er soms een half bouillonblokje bij te verkruimelen als ik wat smaak mis. Moest ge nog wat room hebben staan, dat kan er gerust bij en geeft de saus een zacht romig tintje. Laat de saus nu op een heel zacht vuur pruttelen. Zo lang mogelijk, dat mag een paar uren duren. Voeg wat water toe als het teveel inkookt.

Kruid op het eind af met peper en zout en wat ge nog vindt dat er ontbreekt.

Ik ben een fan van alles-in-1-pot: de cappelini wordt gekookt en gemengd onder de saus. In de pot, niet op het bord. Maar dat is puur persoonlijk.