Autoconversaties met driejarigen II
Zoon: Kijk Marie!
Moeder: Ja met haar oma en opa, zwaai maar eens.
Zoon: Ik heb ook een oma!
Moeder: Ja. Allez nee. Goh ja. Euh. (Fuck zeg.)
Zoon: Oma is in de wolkjes!
Moeder: Ja. Allez ja. Oma is eigenlijk dood hé jongen.
Zoon: Ja. Ik ook.
Moeder: Nee jongen. Jij niet.
Zoon: Mama wel.
Moeder: Nee jongen, ik ook niet. Ik ga nog niet doodgaan. Want dat is niet zo leuk hoor. Dan kan je niet meer terugkomen hé. (AARGH.)
Zoon: Oma is in de wolkjes.
Moeder: Ja, allebei jouw oma’s. Dat is niet leuk eigenlijk hé. Dan gaan ze wel naar de wolkjes maar ja. Ze zijn ook weg. Dat is allemaal wat moeilijk jongen. Eigenlijk weten we dat niet zo goed. (Niet goed bezig moeder, niet goed bezig.)
…
Zoon: Ze kan er niet meer uit mama.
Moeder: (SLIK)
2 reacties
Sara
Oh, Lieve, dat zijn helse conversaties, hé.
Je bent zeker wel goed bezig, hoor, een kind mag gerust weten dat zijn mama niet alle antwoorden heeft.
Bij mij wist Eryn het zelfs beter dan mij toen ze iets vroeg over haar broertje en ik antwoordde dat broertje hier eigenlijk niet was (en ik ondertussen maar in mijn hoofd aan het zoeken naar hoe ik dat in hemelsnaam moest uitleggen, daar was ik lang nog niet klaar voor). Toen zei mijn kleine slimmerik: “Jawel, mama. Broertje is wel hier! Daar!” (En ze wees naar de foto op de kast.) En toen wist ik weer wat zeggen: “Je hebt gelijk, lieverd. Broertje is altijd hier: daar op de kast en hier in ons hartje.”
Voor haar was dat (voorlopig) voldoende.
En voor mij was dit het allermooiste gesprek sinds heel lang.
Ik wens je dus naast de slikgesprekken (die er zeker nog zullen komen) ook veel van die hartverwarmende gesprekken toe.
lentebloem
Daar zeg je zoiets: *slik*.