Beautyqueen in het diepst van mijn gedachten?
Ik sprak vandaag over dit eerste thema de gevleugelde woorden ‘pff, ik heb daar zo geen affiniteit mee’ en overwoog dan ook ernstig om dat wijvengedoe al maar op te geven nog voor ik begonnen was. Dat ik het niet heb voor hypes, dat wist u al. Zo bezit ik geen bakfiets, eten wij hier schaamteloos vlees deze dagen en maak ik nog steeds geen kleren (al zal ik maar bekennen dat ik aan de 2 laatste puntjes wel wat zou willen doen, in minder vermoeiende tijden). Toch vind ik dit wel een fijn initiatief, en vooral voor mijzelve een ware topreden om u nog eens wat anders dan voedsel voor te schotelen. U las hier echter geen aankondiging, ik weet dat, u kreeg zelfs nog niet het weekmenu waar u ongetwijfeld zo hard op zit te wachten. Geen topwijf, ik. Een ploeterwijf, dat wel. Een uitstelwijf, dat ook. Ik vind u allemaal gigantische heldinnen, met uw meer-dan-1 kindjes en uw werk en uw sociaal leven. En dan nog bloggen ook, dagelijks en met foto’s en al. Zotjes zijt gulder!
Maar goed, ik heb daar dus zo geen affiniteit mee. Ik ben helemaal geen beautyqueen, ook niet in het diepst van mijn gedachten. Wel heb ik dun en weinig haar, een diasteempje om U tegen te zeggen, ben ik slank maar niet strak (gevleugelde woorden van mijn lief, die daarop uiteraard een pakje slaag mocht ontvangen), heb ik geen gave huid, geen volle lippen, wel een te grote neus maar geen plat buikje. Zelf vind ik dat ik mooie voetjes heb, maar ik heb nog nooit een man mij weten versieren omdat ik schone voeten heb, dus veel zijt ge daar gelijk ook niet mee. Alsook ben ik gezegend met een Zoon die pas vanaf zijn 15 maanden een beetje is beginnen doorslapen maar dan nog zijn dag graag begint omstreeks zessen, en ik kan u wel vertellen dat dat nefast is voor de laatste sprankel frisheid die u mogelijks nog restte als jonge ploetermoeder. Als ik u dan vertel dat de wal in de foto in de header dateert van het pre-kindertijdperk, dan weet u genoeg.
Make up is mij desondanks compleet onbekend. Dat verhaal is even snel geëindigd als dat het begonnen was, met alweer gevleugelde woorden, van mijn schoonbroer dit keer. Ik moet zowat 16 geweest zijn en had in alle geheimenis een lijntje onder mijn ogen getrokken. Dat ging helaas niet onopgemerkt voorbij. Met de ‘oooh, dat is een faseke jong!’ in een volle keuken schoot mijn schaamtepeil ongekende hoogten in en ging ik het lijntje weghalen om het nooit meer terug te proberen. Al kan ik mijn lieve schoonbroer daar absoluut niet de schuld niet van geven: ik beken gewoon geen benul te hebben van het gebruik van make-up. Dat zijn zo van die dingen waar ge eens een workshop zoudt moeten over volgen maar u mag 3 keer raden: dat is iets voor minder vermoeiende tijden. Ik zal als bejaard besje vast ook nog wel een likje foundation kunnen gebruiken, toch?
Ik kan u wat dit onderwerp betreft ook nog vertellen hoe lang na mijn bevalling ik trainingsbroeken ben blijven dragen, hoe versleten mijn ondergoed misschien wel is, hoe weinig ik nog ga shoppen en welke ramp mijn kapsel is geworden, maar ik vermoed dat u daar vandaag misschien wel uw strakke buik al wat van vol hebt. Ik ben wel altijd zeer proper op mijn eigen en trek al eens een schoon kleedske aan, dat moet de komende jaren maar volstaan.
En daarmee is de kop er af, benieuwd wanneer de uitstelmoeder weer gaat zegevieren…