Proficiat
Een mijlpaal, zuchtje. Het gebeurde voor het eerst op maandag, toen ik voor de VDAB-mevrouw plaats nam op een stoeltje. En zij vroeg: “Moet je me niet eerst iets vertellen?” Ik wist absoluut niet wat de dame bedoelde en glimlachte eens: “Euhm, nee hoor, begin maar!”. “Euh, kan het kloppen dat u zwanger bent”? Potverdikke, ja! Natuurlijk! Zwanger, ’t is ook nog waar. Ik schrok er enigszins van dat zij dat zo ‘out of the blue’ had vastgesteld, dat is me namelijk nog niet eerder overkomen.
En ja hoor, ook vandaag – toen ik naar de CM ging voor een inlichting – voltrok zich een gelijkaardig scenario. De inlichting had niets met zwangerschap te maken, dus ik bedankte de man na een kort onderhoud vriendelijk en wilde zijn kantoortje buiten stappen. Waarop hij gauw nog riep: “En proficiat hé!”. Verdoeme, wat is dat vreemd. Mijn lijf verraadt iets, zonder dat ik er woorden aan geef. De brave jongen overstelpte me onmiddellijk met zwangerschapsdagboeken en foldertjes, wat handig bleek want ook daar komen uiteraard alweer de nodige formaliteiten bij kijken.
Maar bon. Zolang ze me nu niet gaan aanraken, is het goed. Dat gaan ze toch niet doen, hé?
9 reacties
Mandy
Oooh jawel! Dan vragen ze “mag ik er is aankomen” en nog voor je kan antwoorden ligt de hand er al op! Of deze is mij al eens overkomen: Ik was iets gaan drinken met vriendinnen, gezellig te tetteren en ineens ligt er een hand op mijn buik.. Ik schrik mij een ongeluk! Gewoon een wildvreemde dame! “Voor wanneer is’t ” #aargh Sterkte alvast, kordaat zijn is de boodschap
miss_punt
gelijk mandy zegt, ze doen dat dus echt wel he
ik haatte dat!
Katrien
Natuurlijk gaan ze die buik aanraken…Ik vond het vreselijk, telkens weer. Zo erg zelfs dat ik bij mijn tweede zwangerschap een T shirt met een verbodsteken over handen aanhad, met de overduidelijke tekst “do not touch”. Tenminste, ik dàcht dat het overduidelijk was, want ik zag de handen van een collega afkomen en moest expliciet naar mijn T shirt verwijzen. Ik hoor het haar nog zeggen “maar hij ziet er zo uitnodigend uit”..mmm, ik blijf het toch vreemd vinden hoe mensen daar echt wel per se willen aan komen 🙂 Goeie moed!
jessie
ahh!! ja!!! Dat herinner ik mij ook nog. Zo de eerste keer dat iemand het gewoon écht zag…ik schrok mij ook een hoedje!! Nu is t écht hé! En inderdaad: de volgende stap is the touching of the belly….daarna volgt de “zijde zeker dat het er maar één fase is” en vanaf dan kan je aftellen naar het einde! 🙂
Tamara
Ik moet zeggen, ik heb nooit last gehad van wildvreemden die mijn buik aanraakten. Gelukkig! En bij Marie was mijn buik naar het einde toe echt wel immens 🙂
Alleen één lieve collega kon het niet laten, maat dat vond ik niet zó erg.
En de vraag of ik zeker ben dat het er geen twee zijn, krijg ik nu al! Ik ben nog maar 13 weken…
jessie
ajaj, Tamara, dat wordt nog een lange zwangerschap 😉
ik kon die mensen écht slagen hé, op het einde….
Nike
Gewoon ondergaan, dat aanraken. Ge kunt het toch niet vermijden. Wat me soms nog meer ergert zijn de vragen en opmerkingen. “Hoe lang nog? Wanneer zijde uitgerekend? Hoe voelt ge? Weet je wat het is? Goh, van vanachter zoudt ge niet zeggen dat ge zwanger zijt, hé. Hoeveel zijt ge al bijgekomen?…”
Van zo dertig keer op een dag dezelfde vragen te beantwoorden, krijg ik echt krulhaar.
Lieve
@Tamara: ik zou zeggen, foto’s aub 😉
@Jessie: en volgt nog daarna – eens ge gebaard hebt – niet de fase van: ‘Oei, komt er nog eentje misschien?’. Omdat je buik niet direct zo plat is als men zou denken? Maar dan ga ik echt slaan, denk ik 😀
@Nike: goh, we weten nog maar pas wat het is, en het weekend was al gevuld met gissingen. ‘Ha, je hebt ‘hij’ gezegd!, Ho, je hebt ‘zij’ gezegd!, jajaaaa!’. Zucht. Ter info voor iedereen: ik sla sowieso zo rood uit als een tomaatje, als ge dat doet. Zowel als ge denkt ontdekt te hebben dat het een meisje is, als dat het een jongen is. Mijn lief kan getuigen: ik ben bij beiden rood uitgeslagen vorig weekend. Het is dus geen aanwijzing, het is gewoon omdat ik daar niet goed tegenkan. Dus laat het uit, aub, dankuwel.
🙂
Marijke_
Zoals iedereen hierboven al zegt: ja, ze gaan binnenkort ook hun hand op uw buik leggen. Aaah, the horror 😉 Van rondjes “jongen-meisje-gokken” heb ik dan weer geen last gehad; iedereen mocht weten dat het een jongen zou worden.