Bad Mood
Net zoals het een paar (belachelijk weinige) dagen behoorlijk warm moet zijn eer we van een hittegolf spreken, kan ik nu wel besluiten dat er hier een Slecht Humeur heerst. Niet zo eentje van 1 dag, maar een hardnekkiger. Bij mij dus, welteverstaan.
Sigh.
En redenen dat ik heb, mensen. Redenen! Grondige, diepzinnige redenen! Zo vind ik dat mijn haar ontzettend slecht geknipt is, bijvoorbeeld. Maar dan ook écht slecht. Hoe durven ze. En gaat mijn kat continu op plaatsen liggen waar ze dat niet mag. Het loeder. Zo ben ik vreselijk moe, ook al slaap ik genoeg. Vind ik het gezoem van vliegen onuitstaanbaar. Ben ik dit jaar niet op de Gentse Feesten geraakt, tot mijn – wait for it – grote ergernis. Er is nooit iets deftigs meer te zien op TV en mensen zeuren teveel aan mijn hoofd. Alle chauffeurs behalve ikzelf kunnen niet rijden, dat ook. En die vorige zin klopt gelijk niet, zucht. Bejaarden op de plaatselijke markt of in de supermarkt zijn werkelijk onbeschofter dan ooit tevoren. Als ik wat was durf buiten hangen, dan begint het zeker en vast te regenen. Als ik een vers T-shirt aan heb, dan zitten er een half uur later vlekken op, door die dikke buik. Smeer ik al 3 maanden dagelijks die dikke buik in trouwens, staan er natuurlijk knallers van striemen ergens anders. Jeej! Zegt de ene vandaag dat ik toch maar een kleine buik heb, wordt mij morgen gevraagd of ik misschien een tweeling verwacht. Er wordt voor het eerst in mijn leven zonder enige schroom naar mijn gewicht gevraagd. En gisterenavond was mijn chocolade op. Zomaar, op!
U ziet: stuk voor stuk grondige, diepzinnige redenen. Die mij nopen tot een duizelingwekkend hoge frequentie aan oogrollen en een niet aflatende goesting om iedereen een scheldwoord toe te werpen. Ik denk dat ik deze laatste weken best op een onbewoond eiland zou doorbrengen. Hoewel, als de bevalling dan in gang schiet, dan is er natuurlijk weer niemand in de buurt. Vaneigens. Typisch! Grmbl.